‏ضمن تبریک به مناسبت فرا رسیدن ماه پر خیر و برکت رمضان به اطلاع میرسانیم مجمع جهانی حضرت علی‌اصغر(ع) نجف‌آباد افتخار میزبانی شما مردم عزیز و روزه‌دار را در محافل جزء خوانی قرآن شبهای ماه مبارک رمضان برعهده دارد. محافل جزءخوانی در محل ارگ شیخ بهایی با همکاری مجموعه فرهنگی مسجد مهدیه، شهرداری،سازمان رفاهی تفریحی شهرداری نجف آباد، هلال احمر، شبکه بهداشت، اتاق اصناف، موسسه فرهنگی خدماتی ثامن الائمه، مجموعه تفریحی سردار شهید کاظمی، اداره اوقاف و امور خیریه و اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی برگزار میشود.

این محافل با برنامه‌های متنوع و جانبی دیگر همچون غرفه‌های حجاب و عفاف، محصولات فرهنگی، مسابقه کتاب، سلامت، مشاوره، هنر، کودک و نقاشی، نوجوانان، دلنوشته‌ها  و قرعه‌کشی سفر به مشهد مقدس مخصوص حاضرین در جلسه همراه است.

مراسم جزءخوانی هرشب ماه مبارک ساعت 9:30 الی 10:45

شبهای جمعه بدلیل وجود محافل، مراسم تا ساعت 11:30 بطول خواهد انجامید.

م رایانه

پس از واکنشهای متعدد نسبت به بازگشت پیکرهای مطهر ١٧٥ غواص شهید در عملیات کربلای ۴ رضا صیادی سردبیر هفته نامه همشهری  نوشت: نمی‌دانم دستانتان را از پشت بسته بودند یا از روبه‌رو ولی حتما خیلی وقت گذاشتند که یکی یکی دستانتان را به هم ببندند و دورش طناب بکشند. نمی‌دانم آنها چند نفر بودند که شما ١٧٥ نفر را به دام انداختند. نمی‌دانم چه گودال عظیمی حفر کردند تا ١٧٥ سرباز را داخلش بیندازند. نمی‌دانم نشسته بودید یا ایستاده، نمی‌دانم یکی یکی داخل گودال پرتتان کردند یا گروهی اصلا چه می‌دانم که در آن روز، شاید هم شب چه آمد بر سر شما. نمی‌دانم در آن روزهای زمستانی سال ۶۵ با چه نقشه‌ای غافلگیرتان کردند. نمی‌دانم آن فرمانده سنگدل، چطور دلش آمد به چشم‌های معصوم شما نگاه کند و چنین برنامه‌ای برای کشتن‌تان بریزد. نمی‌دانم لحظه‌های آخر که نمی‌توانستید دست‌های هم را بگیرید و خداحافظی کنید، چه حرف‌هایی بین‌تان رد و بدل شد. چه قرارهایی با هم گذاشتید. اصلا چه شوخی‌هایی با هم کردید ولی کاش دستانتان باز بود تا قبل از آن مرگ گروهی، سیر یکدیگر را در آغوش می‌کشیدید. نمی‌دانم وقتی داخل گودال روی هم افتاده و منتظر بودید تا سیل خاک رویتان آوار شود، زیر لب چه ذکری می‌گفتید. حتما به تأسی از اربابتان در گودال قتلگاه «لا معبود سواک، یا غیاث المستغیثین» روی لب‌هایتان بود. یا شاید هم ساده‌تر، احتمالا یکی از شما ۱۷۵ نفر فریاد زده: «برادرها! وعده ما کربلا» و بعد همه با هم ‌فریاد زده‌اید: یا حسین... حتم دارم دل آن سرباز بعثی که پشت لودر نشسته بود تا خاک رویتان بریزد، با شنیدن این یا حسین‌ها‌ لرزید اما به روی خودش نیاورد.

رضایت شما از زندگی مشترکتان در گرو داشتن روابطی سالم و صمیمی است؛ که ما رموز آن را در دوره آموزش تخصصی روابط همسرداری ویژه خانم‌ها و آقایان از تاریخ 94/2/27 در 6 جلسه (روزهای یکشنبه و سه‌شنبه) بیان خواهیم نمود. ثبت نام 15 لغایت 21 اردیبهشت (صبح‌ها 9 تا 12 و عصرها 5 تا 7) محل ثبت‌نام: نجف آباد، بنیاد فرهنگی امام خامنه‌ای، مجمع جهانی حضرت علی اصغر(ع)- 09103935631

معلمی در کلام امام خمینی رحمه الله حضرت امام خمینی رحمه الله درباره مقام معلم می فرماید: «نقش معلم در جامعه، نقش انبیاست؛ انبیا هم معلم بشر هستند. نقش معلم، بسیار حساس و مهم است و مسئولیت بسیار زیادی دارد. نقش مهمی است که همان نقش تربیت است که اخراج من الظلمات الی النور است. معلم، امانت داری است که [امانت او] غیر از همه امانت هاست؛ انسان، امانت اوست. امانت های دیگر را اگر کسی خیانت به آن بکند، خلاف کرده است، اما امانت اگر انسان باشد، اگر خدای نخواسته به این امانت خیانت شد، یک وقت می بیند خیانت به یک ملت است، خیانت به یک جامعه است، خیانت به اسلام است. معلم، امانت دار نسلی است که تمام مقدّرات یک کشور، به آن نسل سپرده می شود و تربیت شما باید همراه با تعلیم باشد». معلمی در کلام مقام معظم رهبری مقام معظم رهبری در مورد معلم می فرماید: «شما [معلم‌ها] در سر کلاس، نه فقط درسی که می دهید، بلکه نگاهی که می کنید، اشاره ای که می کنید، لبخندی که می زنید، اخمی که می کنید، حرکتی که انجام می دهید و لباسی که می پوشید، بر روی دانش آموز اثر می گذارد. ما به خودمان که مراجعه می کنیم، عمیق ترین احساسات و عواطف و حالات خودمان را اگر ریشه یابی کنیم، در انتهای خط، یک معلم را مشاهده می کنیم. معلم است که ما را می تواند شجاع یا جَبان، بخشنده یا بخیل، فداکار یا خودپرست، اهل علم و طالب علم و فهم و فرهنگ، یا منجمد و بسته و پای بند به تفکرات جامد بار بیاورد. معلم است که می تواند ما را متدین، باتقوا، پاک دامن، یا خدای ناکرده بی بندوبار، بار بیاورد. معلم چنین نقشی دارد. این ارزش معلم است و این تأثیر معلم است». رسیدگی به شاگردان رسیدگی به وضعیت شاگردان، به ویژه در روزهای بیماری، از ویژگی های معلمان برتر است. یکی از شاگردان امام خمینی؛ می گوید: «امام اگر پی می بردند طلبه ای زحمتکش است و درس می خواند، خیلی برای او احترام قایل بودند. در ایام طلبگی، در قم به بیماری سختی دچار شدم. آن مقدار که امام در مدت بیماری به من مهربانی کردند و از من مراقبت نمودند، اگر پدرم در قم کنند».(۱) بود، به این شکل از من مراقبت نمی کرد. این تنها به این دلیل بود که من طلبه ای بودم غریب و در قم درس می خواندم، و روحیه شاگردپروری و غریب نوازی ایشان، موجب شده بود از من مراقبت انجام وظیفه یکی از شاگردان شهید رجایی می گوید: براساس رسمی نادرست، یک سال دو سه روز مانده به پایان اسفندماه، بچه ها کلاس ها را تعطیل کرده بودند. آقای رجایی را دیدم که سر ساعت وارد کلاس شد و بعد از مدتی، با دستی گچی از کلاس بیرون آمد. به سرعت وارد کلاس شدم و با شگفتی دیدم مطالب درسی جدید را بر تخته نوشته و پیامی به این مضمون به دانش آموزان داده است: من برای انجام وظیفه به کلاس آمدم و درس را نوشتم.

نمی دانستم، " تبلور عشق" را کجا باید پیدا کنم.در لطافت نسیم سحرگاهی؟درخنده‌ی گل‌ها؟در وسعت دریاها؟در تلالو سرخ خون شهیدان؟در زیبایی آبی آسمان‌ها؟در رویش سبز آرمان‌ها؟در زمزمه‌ی روح نواز مناجاتیان؟درجوشش زلال چشمه ساران؟درمعصومیت تبسم غنچه‌ها؟... اما  یافتم؟معصومیت ...! تبسم ...! غنچه!آری، یافتم!در "غنچه‌ی زیبای گلزار ولایت‌"!در "‌علی اصغر‌"! که هر چه سلام درعالم هستی است؛ نثارش باد!خوب نگاهش کن!روی دستان بابا، درصحنه کربلا!آیا معصومیت اسلام و حقانیت ولایت را نمی‌بینی؟آیا زیبایی آرمانهای انسانی را نظاره نمی‌کنی؟آیا آبشارخوبی از نگاهش نمی‌بارد؟آیا قرآن در لبانش به تبسم ننشسته؟آیا وحی در سیمایش به تجسم نپیوسته؟و آیا عشق در قنداقه‌ی سرخش به تبلور نیامده؟چرا! همین گونه است! و بالاتر از این، صلابت و حماسه را هم می‌نگری که در قطره قطره خون گلویش، آشکارا پیام کرامت و شهادت می‌دهد!شگفتا!گویی روی دستان بابا، "‌نقطه باء بسم الله‌" است!که تمامی قرآن در آن خلاصه شده!و حسین، کربلا، عاشورا، مکتب ولایت در آن جمع آمده! وعالم هستی درآن، عصاره گردیده!... ودیگر نمی‌دانم چه بگویم! الفاظ واژه‌ها در برابر "علی اصغر"، کوچکند! نمی‌دانم چگونه به توصیف او بپردازم!آری! اگر حسین علیه السلام هیچ حجت و نشانه‌ای برای مظلومیت خود، جز علی اصغر نداشت، حضرتش کافی است.و ما، اگر هیچ بزرگوار کوچکی جز علی اصغر و هیچ ضریحی چون چشمان او نداشتیم، برای کرامت و سعادت روسپیدی‌مان در دنیا و آخرت کفایت می‌کرد.یاحق

چشمهایت فرات دلتنگیاشکهایت تلاطم غمهاستحال و روز دل شکسته‌ی تو از نگاه غریب تو پیداستای غریب مدینه‌ی دوممرد خلوت نشین سامرّا التماس همیشه‌ی بارانحضرت عشق التماس دعا کوچه‌ی خاکی محله‌ی غم در غرور از حضور ساده‌ی توستولی افسوس شرمگین تو وپای پر پینه و پیاده‌ی توست... آه آقا تو خوب می دانیکه دل بیقرار یعنی چه پشت دروازه های شهر ستم آن همه انتظار یعنی چه چه به روز دل تو آوردندرمق ناله در صدایت نیست بگو ای نسل کوثر و زمزمبزم شوم شراب جایت نیست... بی گمان بین آن همه غربت دل تنگ تو نینوائی شد روضه های کبود طشت طلادر نگاه ترت تداعی شد آری آن لحظه ماتم قلبتبی کسی های عمه زینب بود قاتلت زهر کینه ها ، نه نه ! روضه‌ی خیزرانی لب بود در عزای تو حضرت بارانکه گریبان آسمان چاک استنه فقط چشم های ابری ماروضه خوانت تمام افلاک است..چهل جرعه معرفتدر پناه خدا