با عرض سلام و احترام خدمت دوستان عزیز. امروز با خلاصه‌ی مطالب بیان شده در دومین جلسه از کارگاه "بصیرت عاشورایی" در خدمت شما عزیزان هستیم. نکات مهمی از سخنان استاد اوحدی برداشت شده است که امیدواریم مورد استفاده‌ی دوستان قرار گیرد.
1.نباید این مورد را فراموش کنیم که عاشورا تنها یک حادثه‌ی تاریخی احساسی و شهادت مظلومانه نیست. عاشورا در تمام ابعاد زندگی درس ها و عبرت های فراوان دارد. از جمله موارد زیبای این عبرت ها در نوع برخورد امام حسین(ع) با خانواده است. چه با خواهر چه در برخورد با همسر و چه برخورد با دختران کوچک خود. حضرت رباب بعد از شهادت امام حسین(ع) تا پایان عمر در سایه نرفت و آب سرد ننوشید. وقتی از علت را از ایشان میپرسیدند میگفت حسین(ع) تشنه شهید شد و بدنش روی زمین در آفتاب ماند، من چگونه آب خنک بنوشم و در سایه سر کنم؟ و این رفتارها بازتاب زیباترین نوع تعامل امام حسین با همسرشان بوده است که اینچنین ایشان را شیفته‌ی خود کرده است . در برخورد با فرزندان نیز مثال مشهور وداع امام حسین(ع( با خانواده بوده است، جایی که دخترک امام حسین(ع) مانع رفتن ایشان به میدان میشود و امام حسین(ع) در آن شرایط بحرانی آنچنان زیبا به خواست های فرزند خود توجه میکند که بزرگترین درس های رفتار با فرزندان را در خود نهفته دارد یا نوع گفتگو با قاسم(ع) که نمایانگر کامل‌ترین شیوه‌های تعامل گفتگویی با نوجوان است.
2.شرط تمام زیارت هایی که ما سراغ داریم، معرفت است و در صورت فقدان این معرفت زیارت ارزش کامل نداشته و مقبول نیست. و البته بعد ار معرفت است که انسان به اطاعت می‌رسد. منطقی نیست انسان بگوید کسی را دوست دارد، ولی شناخت کافی از او نداشته باشد. پس اگر کسی ادعا دارد که امام را دوست دارد باید ابتدا به شناخت و معرفت ایشان رسیده باشد و این مرحله اول از سیر دلدادگی است.
3.یاران انبیا
و معصومین همواره از 4 نوع خارج نبودند.
عده‌ای اهل خوب عبادت کردن بودند؛
عده‌ای اهل خوب جهاد کردن بودند؛
عده‌ای اهل علم؛
و عده‌ای هم اهل فهم که همان بصیرت است،
بودند؛
و آن دسته ای که همواره مورد توجه و تمجید همین دسته‌ی آخر بودند.
بصیرت ویژگی اصلی یاران واقعی امامان در هر عصری است.در عصر امام علی، مالک را شاخص میکند به گونه ای که امام در شهادت مالک بسیار گریستند . در عصر خود پیامبر رحمت هم سلمان را شاخص میکند و در زمان امام حسین(ع) 72نفر یاران امام را از میان مدعیان،برمی‌گزیند. و البته که ویژگی اصلی یاران امام زمان(عج) در این عصر هم، همین بصیرت است.
شاخص‌ترین نمونه‌ی بصیرت در صحنه‌ی عاشورا، حضرت ابالفضل(ع) است که امام صادق(ع) در مورد ایشان فرمودند: "عموی ما عباس، نافذالبصیره(فرد صاحب بصیرت و تیزبین) بود." در زیارتنامه آن حضرت هم از بصیرت ایشان تمجید شده است.
4.بصیرت که نباشد، فتنه ها ظاهر می‌شوند و ظهور فتنه یعنی نمود و ظهور گمراهی در لباس دین؛ بصیرت که نباشد، قومی عابد و زاهد، به واسطه ی جهل و اطاعت از طاغوت، به بلا گرفتار می‌شوند. سران سردار امام حسن(ع)، با وعده و وعید‌های دنیوی و پوچ معاویه، همراهی با امام زمان خود را رها می‌کنند حتی اگر پسرعموی آن حضرت و در ظاهر آشنا با ایشان باشند.
5.زیارت جامعه تبلور جامع فرهنگ شیعی است ، درس جامع امام شناسی است. اگر بخواهیم قلب این زیارت را مشخص کنیم ، بهترین گزینش، عبارات مرتبط با التزام همراهی با امام است، که در این صورت به سرانجام نیک منتهی میشود، نه اینکه جلوتر از امام حرکت کنیم یا از امام عقب بیافتیم. به عبارت دیگر بصیرت همین ملازمت با ولی است.
