در ادامه مطلب سبک زندگی12، قرارمان به بررسی مطالبات مشترک فرهنگ خانواده و فرهنگ مهدویت بود که البته بعد از اشاره به عناوین آن، که در محله پیش انجام شد، از این پس هربار یک عنوان را کاملا بررسی و تبیین مینماییم.
1. فرهنگ امیدواری و پرهیز از یاس
یکی از مهمترین مولّفههای فرهنگ انتظار، امید به آینده و نویدبخشی به آیندهای روشن، زیبا و نورانی است. فرهنگ انتظار به ما روحیّه امیدواری و آرزومندی میبخشد و این روحیّه به عنوان انگیزه سازترین عامل محرّک انسان به سوی حرکت تا رسیدن به اهداف نهائی است.
جوامع به انسانهای ناامید و یا کم اید به اختلالاتی همچون افسردگی، بیتحرّکی، هدر دادن وقت، بیهدفی و یا خودکشی دچار میگردند. پیامبر نور و رحمت و امید، نبی اکرم(ص) میفرمایند:
(الأمَلُ رَحمَهُ لاُمَّتی و لَولا الأملُ ما أرضَعَتُ والِدَةُ وَلَدَهاا و لا غَرَسَ غارسُ شَجَرا.)
"آرزو برای امّت من رحمت است و اگر آرزو نبود هیچ مادری فرزند خود را شیر نمیداد و هیچ باغبانی درخت برنمینشاند."
همچنین امیرالمؤمنین(ع) در بیان پیوند بین انتظار فرج و عدم یأس و نومیدی از رحمت الهی میفرمایند:
(إنتَظِروا الفَرَجَ وَلا تَیأَسُوا مِن رَوحِ الله.)
"منتظر فرج باشید و از رحمت خداوند نومید نشوید."
براساس برآوردهای کارشناسان تربیتی و دینی نیز یکی از مهمترین مؤلفههای یک خانواده سالم و با نشاط نیز امیدواری، امیدزائی، امید داشتن و امید دادن به یکدیگر میباشد. خانوادههای امیدوار از سویی با منبع بیپایان امیدواری یعنی فرهنگ انتظار متبطند و از سویی با تولید امیدواری میان آحاد جامعه، زمینه ظهور آن امید آخرین را فراهم میآورند.