با سلام و آرزوی بهترینها برای شما دوست عزیز.
با لطف و عنایت خداوند مهربان و همراهی شما، در نظر داریم از این هفته، روزهای سهشنبه در حد توان به بررسی مباحثی در مورد تربیت فرزند بپردازیم. البته مبنای مباحثی که طی این مدت مطرح میشود، مباحث تربیتی بیان شده توسط کارشناسان خبرهی تربیتی است که به صورت جمع بندی ارائه میشود. تلاش شده است در انتخاب کارشناس، از کارشناسان با رویکرد تربیت اسلامی-ایرانی استفاده شود.
چند مطالب اول این موضوع را به گزارش کلاسهای فرزندپروری در هفت سال اول زندگی، که به همت مجمع جهانی حضرت علی اصغر(ع)، در محل بنیاد فرهنگی آیه الله خامنهای برگزار میشود، اختصاص میدهیم. اولین جلسه در تاریخ شنبه 19 دیماه 1394 برگزار شد. بد نیست این نکته را هم متذکر شویم که فرصت ثبت نام این دوره هنوز ادامه دارد و اگر دوست دارید علاوه بر مباحث تربیتی از تجارب کاربردی مادران دیگر هم استفاده کنید، این دوره میتواند یک فرصت خوب باشد.
اما بحث جلسه اول:
1. شاید برای خود ما که اکنون در مقام یک مادر، دغدغهی بهترین و جامعترین تربیتها برای فرزندمان را داریم، مرور خُلقوخوها، مشخصات رفتاری و شاخصههای تربیتی مادرمان خالی از لطف نباشد. چه خاطرهها که زنده میشوند و چه رازهای تربیتیای که اکنون بعد از گذشت سالها و تنها به واسطهی درک احساس مادر بودن برایمان آشکار میشود. این اولین موردی است که به آن میپردازیم: "مادرِ من". شما دوست عزیز برای چند دقیقه به این عبارت فکر کنید. اگر بخواهید مادر خود را در چند جمله، به صورت جامع برای ما تعرِِیف کنید، چه خصوصیاتی از ایشان مورد توجه قرار میگیرد؟ تمرین خوب و فرصت زیبایی استبرای مرور بدون سانسور گذشته! حتما این تمرین را جدی بگیرید. افکار خود را در حد چند سطر مکتوب کنید و برای ادامهی بحث، پیش خودتان نگهدارید. اگر هم دوست داشتید میتوانید در قسمت نظرات پایین مطلب، مادر خودتان را توصیف کنید.
این تمرین به خاطر اهمیت یک موضوع است: "شیوههای تربیتی که ما در قبال فرزندمان به کار میگیریم، ناخودآگاه متاثر از راهکارهای تربیتی است که والدین ما، نسبت به ما به کار میبستند."
2. همهی ما اولین چیزی که در مورد مادرمان به نظرمان میرسد فداکاری اوست. آن هم فداکاریهای بیش از اندازهای که در نظر عموم مردم وظیفهی یک مادر است. نکته آنجاست که فداکاری به معنای فناکاری نیست. به این معنا که خود را به خاطر دیگری حتی اگر فرزند باشد فنا کنیم و آن را فداکاری بنامیم. پس مادر خوب این یک اصل تربیتی مهم است که "مادر خوب؛ فداکار باش، اما خودت را فنا نکن. برای دوست داشتن دیگری باید اول خودت را خیلی زیاد دوست داشته باشی."
3. مورد بعدی سوال مهمی است که خیلی از مادرها در ذهن خود دارند: "چه طور یک مادر مهربان و در عین حال جدی و بانفوذ باشم، چگونه رفتار کنم که در عین صمیمیت با فرزندانم، به اصطلاح آنها نیز از من حساب ببرند؟" البته با اشاره به این موضوع که حساب بردن به معنای اطاعت از ترس نیست، اطاعت از روی علاقه است.
و اما راز دست یافتن به این تناسب مهم در امر تاثیرگذاری تربیت این است که:
یک مادر خوب مادری است که انعطاف داشته باشد، نه سهل گیر محض باشد و نه سخت گیر محض. یک مادر خوب، مادری است که با فرزندش همراه باشد. اما نه همراهی با هر شرایطی. در همراهی با فرزند خود، باید این 5 مورد را مد نظر داشته باشیم:
همراهی ما با فرزندمان
- · خلاف اخلاقیات نباشد.
- · سبب آسیب به هیچ یک از اعضای خانواده و جامعه نباشد.
- · خلاف شرع نباشد.
- · خلاف قوانین خانواده نباشد.
- · خلاف قوانین اجتماعی نباشد.
پس "یک مادر خوب، با در نظرگرفتن 5 مورد بالا، اولین و بهترین همراه در زندگی فرزندش است."
انشاالله تا بحث آینده در پناه خدا پیروز و سربلند باشید.
در پناه خدا