زمان: جمعه 18 ذی الحجه 60 هجری
خُزَیمیّه
حضرت و همراهان یک روز و یک شب در این منزلگاه توقف کردند. زینب کبری (س) هنگام صبح خدمت آن حضرت آمد و عرضه داشت: ای برادر! در نیمههای شب از خیمهها بیرون آمدم، شنیدم هاتفی این دو بیت شعر را میخواند:
اَلا یا عُیًنْ فَاحًتَفٍلی بِجْهًد
فَمُنً یُبًکی عُلَی الشُِهُدُاءِ بُعًدی
عُلی قَوًم تَقُودْهْمْ الْمُنایا
بِمٍقْدار اٍلی اٍنْجُازِ وُعًد
(هان ای دیده بسی گریه کن، کیست بعد از من بر این شهدا بگرید. مرگ، این گروه را به جایگاه خویش همی برد تا آن وعده که با خدای خویش کردهاند بجای آرند).
آنگاه حضرت، خواهرش زینب (س) را دلداری داده و دعوت به صبر کرد.
عدهای پیوستن «زهیر بن قین» به حسین (ع) را در این منزلگاه گفتهاند.
امام حسین (ع) خطاب به زینب کبری (س) در این منزلگاه میفرماید:
خواهرم! آنچه اراده و مشیت خدا بدان تعلق گرفته، همان خواهد شد.
ادامه دارد.......
منتظران ظهور