شب قدر، آبستن سپیده فلاح و رستگاری انسانهای دل سپرده به مهر مهربانترین مهربانان است.
شب حضور روح و ملایک در محضر امام زمان(عج) است.
شبی که در عرصه آن انسان، ره صد ساله را یک شبه طی می‌کند.
شبی که حاوی نهر نوری است که در زلال پر برکت آن جان مؤمنان از گناه تطهیر می شود و طلایه‌دار فلاح و رستگاری عارفان عاشق و عاشقان بیدل در بین شبهای سال است.
شبی است که آوای ایمان را در گوش جان مؤمنان به غیب نجوا می‌کند.
شب قدر، شب شناخت قدر خویش است...
شب قدر شبی است که باید شکواییه هجران را در نوردید و به امید وصل و دیدار، بیدار نشست و از جام طهور «سلام» تا مطلع «فجر» سرمست بود. شبی که باید در عاشقی ثابت قدم بود. در طلب کوشید و بیدار ماند و دیدار جست و احیا گرفت و به نیایش پرداخت و کار خیر کرد و صالحات به جا آورد و به نیازمندان رسید و دانایی طلبید و به دانش‌آموزی پرداخت.
شب قدر، شبی که باید به یاد روی محبوب عزیز، آن یار پنهان رخسار، با دردمندی‌های عاشقانه نالید و دیدار او را ازخدای طلبید.
شب قدر، شبی که شیاطین در بند اسارتند و آدمیان ایمن از آنها.
شبی که در آن خطاب می‌آید: کجایند جوانمردان شب‌خیز که در آرزوی دیدار، بی‌خواب و بی‌آرام بوده‌اند و در راه عشق شربت بلا نوشیده‌اند، تا خستگی ایشان را مرهم گذاریم و اندر این شب قدر ایشان را با قدر و منزلت گردانیم؛ که امشب، شب نوازش بندگان است و وقت توبه گنهکاران.
امام باقر علیه السلام:
« هر کس شب بیست و سوم ماه رمضان را زنده بدارد و در آن صد رکعت نماز بخواند، خداوندْ در زندگى او گشایش مى‌دهد و کار دشمنان او را خود بر عهده مى‌گیرد و او را از غرق شدن، زیر آوار ماندن، سرقت، و از شرّ دنیا مصون مى‌دارد و وحشت نکیر و منکر را از او بر مى‌دارد ، و او در حالى از گور خویش بیرون مى‌آید که نورش بر اهل رستاخیز مى‌تابد، و نامه عملش را به دست راستش مى‌دهند و رهایى از آتش و عبور بر صراط و ایمنى از عذاب را براى او مى‌نویسند و بدون حساب وارد بهشت مى‌شود و در بهشت، از همنشینان پیامبران و صدّیقان و شهیدان و صالحان قرار داده مى‌شود و آنان چه نیکو همنشینانى اند!
خیر، برکت، خرسندی، سلامت، خوشبختی و سعادت دنیا و آخرت، توشه شب قدرتان باد.
منتظران ظهور
