افزایش میزان طلاق در جامعهٔ امروز ایران، نشان از ناتوانی زوجین و خانواده‌ها در ایجاد تفاهم متقابل و رعایت حقوق یکدیگر در زندگی است. فارغ از اینکه علل و زمینه‌های اصلی افزایش طلاق در جامعه امروز ما چیست، به یقین، نباید از تأثیر ناتوانی و بی مهارتی زوجین جوان در زندگی مشترک بر افزایش میزان طلاق غافل شد. بسیاری از زوجین جوان با وجود گذشتن چند سال از زندگی مشترکشان، هنوز در برقراری تعامل سازنده با همسر خود، با مشکل مواجه‌اند و این قدرت و مهارت را ندارند که در زندگی رضایت همسر را به دست آورند. بخش مهمی از این اتفاق را باید در نبود آموزش‌های مهارتی لازم به زوجین و خانواده‌ها جست‌و‌جو کرد؛
ابوالفضل اقبالی در کتاب «خانه سازی» بایسته‌های ساختن خانواده (تعامل اعضای خانواده با یکدیگر و مهارت‌های لازم هر یک از اعضا) را به نحوی کاملاً عینی و عملیاتی و با رویکرد الگو محور، مطرح کرده است، به نحوی که به جدّ می توان گفت مطالعهٔ این کتاب و عمل به رهنمودهای ساده و ملموس آن حتماً می تواند در ترمیم بنیان خانواده‌ها موفّق و نتیجه بخش باشد.
این کتاب با 120 صفحه، در دو فصل ارائه شده است. فصل اول با عنوان اسلام و خانواده، 18 صفحه را به خود اختصاص داده که به تفکیک در 7 موضوع بررسی شده است. فصل دوم با عنوان الگوی خانواده متعادل ، باقی صفحات کتاب را شامل شده و مملوّ از راهنمایی‌های کاربردی برای اصلاح الگوهای رفتاری زن و شوهر و به تبَع آن والدین با یکدیگر و فرزندان می‌باشد. در این فصل 25 موضوع رفتاری از جمله:
محبت و عشق ورزی، گذشت و چشم پوشی از خطاها، حسن معاشرت، سازگاری و مدارا، یگانگی، عذخواهی، وفاداری، و... به وضوح تشریح شده و سپس مصادیق و نمودهای چگونگی حصول به این الگوهای صحیح، به نحوه‌ای کاربردی و همراه با تمام توضیحات لازم فهرست شده است. برای آشنایی بهتر با نحوه نگارش و مطلوبیت بالای کتاب، بخشی از آن را با هم می‌خوانیم.
صفحهٔ 50 از فصل دوم:
یگانگی
زن و شوهر باید همانند یک روح در دو بدن باشند؛ بنابراین هیچ یک از این مسائل نباید میان آن‌ها مطرح شود: فلان چیز مال من است، نه مال تو. فلان مهمان مربوط به توست نه من. فلان چیز خواستهٔ توست نه خواستهٔ من. خانوادهٔ تو چنین اند و خانواده من چنان و مانند این. این ها سمومی هستند که فضای زندگی خانوادگی را مسموم می‌کنند. از نمونه‌های یگانگی زن و شوهر این است که هر یک از آن دو در درگیری که ممکن است همسرش با دیگری پیدا کند، با انصاف و خیر خواه باشد. اگر حق با همسر اوست از وی پشتیبانی کند و اگر حق با او نیست، با زبان خوش و دوستانه او را از ادامه درگیری باز دارد و ....
لازمه یگانگی هماهنگی است. زن و شوهری که با هم یگانه‌اند، هماهنگی هم دارند. هماهنگی زن و شوهر باید در خوراک (نوع و زمان خوردن آن)،در پوشاک(جنس و مدل و رنگ آن)، در رفت و آمد با کسان(چه اندازه ای و چه کسانی)، در سفر رفتن(کجا و کی و چگونه)و...نمود یابد. هرگاه یکی از آن‌ها در چیزهایی که برشمردیم، پیشنهادی داد، دیگری به راحتی آن را می‌پذیرد و همکاری و همراهی می‌کند؛ زیرا هم پیشنهاد دهنده به دلیل آشنایی با مذاق همسر خود، پیشنهادی نمی‌دهد که با سلیقه او اختلاف کلی و اساسی داشته باشد و هم پیشنهاد گیرنده می‌کوشد تا خود را با نظر همسرش وِفق دهد و با او تا می‌تواند مخالفت نورزد.
چگونگی حصول همگرایی(یگانگی)؟
1. همگرایی در زندگی مشترک میان زن و شوهر امری نسبی است، نه مطلق. به این مفهوم که هرگز نمی‌توان انتظار داشت زوجین در تمام مسائل توافق داشته و همگرا باشند؛ بلکه منظور این است که در غالب مسایل بتوانند سیاستی هماهنگ، اتخاذ کنند.
به نیّتِ نشر اسلامِ عزیز
