با گذر از ماه حزن و اندوه محرم الحرام و رسیدن به نیمه‌های ماه اسارتِ پیروزمندانه خاندان مطهر حضرت سید الشهدا علیهم السلام، حتما هر یک از ما، حتی برای یکبار هم که شده در طول این مدت، حداقل جرعه ای یا لقمه ای از برکت حضرت سید الشهدا، متبرک شده ائیم که بسیار هم لذت بخش است و روح پرور.
این سخن به این معنا نیست که در ده ماه دیگرِ سال، نذوراتی داده نمی‌شود، بلکه گویای این مطلب مهم است که در طی این دو ماه، نذورات رنگ و بوی ویژه‌ای داشته و تنوع بسیار بیشتری دارند. نذوراتی شامل نذرهای فرهنگی، نذرهای نقدی و غیر نقدی، سفره‌های برکت الهی و ...
و همین امر بهانه‌ای ست برای پرداختن به این موضوع در سبک زندگی؛ اینکه بدانیم آیا اصلا پایه و ریشه‌ای دینی در این امر نهفته است یا فقط آداب و رسومی بی پایه و اساس است که سینه به سینه و نسل اندر نسل به زندگی امروز ما وارد شده و شاید بعضا رنگ و بویی جدید یافته یا توسط افرادی مغرض، با خرافه‌هایی ترکیب شده است؟
پاسخ به این سوال مهم و اساسی را از روشن‌تر از کلام حق، در کجا می‌توان جستجو کرد؟
پس به سراغ قرآن کریم می‌رویم و با اشاره‌ای مختصر اما مهم و مفید، بر پاسخ این امر می‌رسیم. در آیه شریفه 53 از سوره مبارکه احزاب، خداوند متعال چنین میفرماید:
ای کسانی که ایمان آورده اید، به خانه های پیامبر داخل مشوید. مگر شما را به خوردن طعامی فراخوانند بی آن که منتظر بنشینید تا طعام حاضر شود اگر شما را فراخواندند، داخل شوید و چون طعام خوردید پراکنده گردید نه آن که برای سرگرمی سخن آغاز کنید. هر آینه این کارها پیامبر را آزار می دهد و او از شما شرم می دارد ولی خدا از گفتن حق شرم نمی دارد.
