شب قدر، آبستن سپیده فلاح و رستگاری انسانهای دل سپرده به مهر مهربانترین مهربانان است.
شب حضور روح و ملایک در محضر امام زمان(عج) است.
شبی که در عرصه آن انسان، ره صد ساله را یک شبه طی میکند.
شبی که حاوی نهر نوری است که در زلال پر برکت آن جان مؤمنان از گناه تطهیر می شود و طلایهدار فلاح و رستگاری عارفان عاشق و عاشقان بیدل در بین شبهای سال است.
شبی است که آوای ایمان را در گوش جان مؤمنان به غیب نجوا میکند.
شب قدر، شب شناخت قدر خویش است...
شب قدر شبی است که باید شکواییه هجران را در نوردید و به امید وصل و دیدار، بیدار نشست و از جام طهور «سلام» تا مطلع «فجر» سرمست بود. شبی که باید در عاشقی ثابت قدم بود. در طلب کوشید و بیدار ماند و دیدار جست و احیا گرفت و به نیایش پرداخت و کار خیر کرد و صالحات به جا آورد و به نیازمندان رسید و دانایی طلبید و به دانشآموزی پرداخت.
شب قدر، شبی که باید به یاد روی محبوب عزیز، آن یار پنهان رخسار، با دردمندیهای عاشقانه نالید و دیدار او را ازخدای طلبید.
شب قدر، شبی که شیاطین در بند اسارتند و آدمیان ایمن از آنها.